ΟΙ "ΚΑΚΟΙ" ΚΙΝΕΖΟΙ ΚΑΙ ΟΙ "ΚΑΛΟΙ" ΔΥΤΙΚΟΙ

Εμειναν 15 ημερες μεχρι να αρχισουν οι αγωνες στο Πεκινο. Φυσικα η Κινα και οι προετοιμασιες που κανει για να υποδεχθει τους αγωνες, ειναι στο επικεντρο του παγκοσμιου ενδιαφεροντος.

Κυριως βεβαια οι αναφορες εχουν αρνητικο και επικριτικο περιεχομενο. Αυτο βεβαια δεν γινεται χωρις λογο. Το μονοκομματικο πολιτευμα της χωρας ,δινει στο κομμουνιστικο κομμα απολυτη εξουσια η οποια μεταφραζεται σε αυταρχικη και απολυταρχικη διακυβερνηση.

Χιλιαδες ανθρωποι εχουν χασει τα σπιτια τους χωρις αποζημιωση ωστε να φταχτουν τα απαραιτητα εργα των αγωνων οι οποιοι θα διεξαχθουν εκτος του Πεκινου και σε αλλες 6 πολεις της Κινας. Ακομα πολλοι κανουν λογω για το αστυνομικο κρατος που κατασκοπευει τους πολιτες για να προστατεψει το καθεστως. Φυσικα εκτος των αλλων ολοι θυμουνται και τον ιδρυτη του πολιτευματος, νικητη του εμφυλιου πολεμου του 1945-1949, Μαο Τσε Τουνγκ.

Ο οποιος νικησε την Εθνικιστικη κυβερνηση του Τσιανγκ Και-Σεκ , και στη συνεχεια εξολοθρευσε τους πολιτικους του αντιπαλους. Ακομα λεγεται οτι τουλαχιστον 60 εκατομμυρια ανθρωποι εχασαν την ζωη τους, οι περισσοτεροι απο την πεινα , λογω της πολιτικης του Μαο.Στοχος του ηταν να μετατρεψει την γεωργικη Κινα σε βιομηχανικη χωρα Αυτο ειναι κατι που κουβαλα σαν βαρος ακομα η σημερινη κυβερνηση και ποτε δεν θα το αποβαλλει απο πανω της.


Ομως αυτη καλως η κακως ειναι η μιση αληθεια. Η Κινα πριν το Β ΠΠ ηταν ενας κοιμωμενος γιγαντας. Μια χωρα σε αθλια κατασταση, ερμαιο των Δυτικων Δυναμεων (αυτων που φωναζουν τωρα) αλλα και της Ιαπωνιας. Οσοι ταξιδεψαν εκεινο τον καιρο εκει, μιλανε για μια χωρα διαλυμενη απο τις αυθαιρεσιες, την εκμεταλευση των ξενων και την ανισχυρη διοικηση.

Αυτο λοιπον που χρειαζοταν για να κυβερνηθει αυτο το αχανες κρατος, που τωρα φτανει σε πληθυσμο τις 1,3 δις ψυχες ηταν μια ισχυρη διακυβερνηση. Την οποια την εδωσε το καθεστως Μαο. Εδιωξε την ξενη επιρροη (ακομα και της επισης κομμουνιστικης Σοβιετικης Ενωσης), και φροντισε την επανιδρυση του χωρας.

Οποτε οι τοσο φιλελευθεροι δυτικοι φαινεται οτι πιο πολυ ενοχλουνται για την ραγδαια ανοδο της οικονομιας της Κινας παρα για την αδικια που επικρατει εκει. Τουλαχιστον οι κυβερνησεις γιατι ο κοσμος καταδικαζει πραγματικα την αγριοτητα του καθεστωτος.

Το φλεγον παντως ζητημα ειναι το θεμα του Θιβετ. Η πρωην αυτονομη αυτη χωρα καταληφθηκε απο τον κινεζικο κομμουνιστικο στρατο το 1951 αλλα το 1959, εχασε και την τυπικη αυτοδιαθεση που της ειχε δωσει η Κινα . Ο πνευματικος αλλα και κοσμικος ηγετης της χωρας, ο 14ος Δαλαι Λαμα εγκατελειψε την πρωτευουσα Λασα και κατεφυγε στην Ινδια εξοριστος . Απο τοτε αρχιζει η προσπαθεια του να γυρισει στην χωρα του αλλα και να αναλαβει ξανα την διακυβερνηση της.

Προκειται λοιπον για μια χαρακτηριστικη περιπτωση κατοχης οχι πολυ διαφορετικη απο την περιπτωση της Β.Κυπρου. Μαλιστα η κυβερνηση του Πεκινου εστειλε στο Θιβετ χιλιαδες εποικους, Κινεζους,ωστε να αλλαξει ετσι η φυλετικη συσταση, και να γινει πιο ευκολη η ενσωματωση του.

Αυτο που ειναι οξυμωρο στην προκειμενη περιπτωση ειναι οτι πολλοι Θιβετιανοι οι οποιοι ανηκουν στην ταξη των αγροτων προτιμουν την σημερινη κατασταση απο την προηγουμενη! Γιατι τον ελεγχο του θεοκρατικου αυτου κρατους ειχε προηγουμενως ο κληρος και οι μοναχοι οι οποιοι με την σειρα τους και αυτοι εκμεταλευονταν τον λαο και κυβερνουσαν απολυταρχικα.

Μπερδεμενη η κατασταση λοιπον ομως για αλλη μια φορα, με το ενα η αλλον τροπο, την πληρωνει παντα ο φτωχος και αδυναμος.